Beminnen en bemind worden
In de dagen voor Kerstmis schrijf ik een korte weekbrief. Die gaat over de essentie van het leven. Vader-abt Lode van Hecke neemt me zondag 23 december om 23.20 uur op NPO2 mee door de kloostergangen van het grote kloostercomplex Orval.
Schriftlezingen: Jesaja 9,1-3+5-6 en Lucas 2,1-14
Het Evangelie laat de engelen zingen: Heden is u een redder geboren, Christus de Heer”. Die onverwoestbare hoop komt dus nu tot vervulling. In dit kind (geen prins of titelkandidaat) dat als een vreemdeling ergens buiten bij het herdersvolk, geboren wordt. Niemand zat eigenlijk op een redder te wachten. Kerstmis staat of valt met wat Maria zingt: “Juich ik om God mijn redder, want Hij heeft met respect omgezien naar mij, zijn onbelangrijke dienares”. Die woorden laten voelen hoe Kerst een eigen, andere waardenschaal hanteert. Hoe het een andere nieuwe samenleving introduceert, hoe het veel op de kop zet!
Schriftlezingen: Micha 5,1-4a en Lucas 1,39-45
‘Zalig zij die geloofd heeft’, zegt Elisabet tegen Maria. De vertaling die we in de liturgie gebruiken, heeft het oude woord ‘zalig’. We hebben hier dus de eerste zaligverklaring, niet door de paus, maar door een vrouw, Elisabet.
Successen in de regen van Orval
Koud was het in Orval, met veel regen en harde wind daarbij. Maar misschien was dat wel een uitkomst. Want daardoor was ik bij het bezoek aan de trappistenabdij van Orval in de Belgische Ardennen gedwongen om naar binnen te gaan, letterlijk en figuurlijk. Om bij het haardvuur en op zijn kamer te praten met vader-abt Lode van Hecke en van hem te horen dat het er in het leven om gaat je onbaatzuchtig aan de ander te geven en zo vruchtbaar te worden.