Kloosterlingen beginnen elke dag opnieuw. In januari laten we 4 zusters en broeders aan het woord over het begin van hun dag.

Broeder Henry Vesseur koos als twintigjarige voor het kloosterleven. Hij is abt van de Benedictijner Sint-Willibrordsabdij in Doetinchem., waar hij nu 20 jaar woont. Zijn ochtend begint om half 6. ‘Stilte is het fundament van mijn dag.’

‘Als ik wakker wordt is het eerste dat over mijn lippen komt een gebed: “God, kom mij te hulp. Heer, haast U mij te helpen.” Soms bid ik hardop, soms alleen in mijn hart. Het is een eeuwenoud schietgebed uit psalm 70, dat Benedictus als beginvers van de getijdengebeden heft ingevoerd. Deze roep om hulp drukt mijn nietigheid, mijn vergankelijkheid uit. Zo begint mijn dag met een nieuwe inademing, met een hartenkreet: Heer, help om op te staan en deel te nemen aan het verrijzenismysterie van Christus.’

‘Mijn ochtendrituelen zitten vol symboliek. als ik onder de douche sta en het water over me heen laat stromen, herinnert dat me aan het doopsel dat ik kreeg als nieuwgeborene. Als ik mijn habijt aantrek herhaal ik daarmee mijn allereerste  inkleding, toen ik novice werd. En als ik mijn abts-ring omdoe en het borstkruis dat ik draag als abt, zeg ik opnieuw ‘ja’ tegen mijn taak.’

‘In de kerk is het stil en donker. Twintig minuten vóór de lezingendienst om kwart over zes begint, zit ik daar in stille meditatie. Vanuit dat moment leef ik, daaruit put ik mijn kracht. Er is een diep intuïtief besef, een liefdevol samengaan van God en mij, woorden en beelden voorbij. Het is het fundament van mijn dag.’

De tekst werd eerder gepubliceerd in Klooster! nr 2 2018