Birgitta van Zweden (1303–1373) was een rooms-katholiek mysticus die wordt vereerd als heilige. Haar feestdag wordt gevierd op 23 juli. In 1999 verhief paus Johannes Paulus II haar tot co-patrones van Europa. Birgitta stichtte de kloosterorden van de birgittinessen en birgittijnen.

Birgitta is bekend geworden door haar visioenen en boodschappen, aan haar geopenbaard door, naar haar overtuiging, de Heer zelf. In de kluiskerk van Warfhuizen in Groningen wordt nog een fragment bewaard van de tafel waaraan ze schreef. Deze visioenen leggen een grote nadruk op het lijden van Christus en de “deelname” daaraan door de biddende gelovigen. Rond de tijd van de stichting van haar orde werden deze voor het eerst ter goedkeuring aan de paus voorgelegd.

Ze was de dochter van Birger Persson, adellijk rechter te Finsta, ten zuidoosten van Uppsala in het midden van Zweden. Al als kind had ze dikwijls visioenen. Ze werd in 1316 op jonge leeftijd uitgehuwelijkt aan de edelman Ulf Gudmarsson; zij kregen acht kinderen. Een van deze kinderen (Catharina van Zweden) is eveneens als heilige bekend geworden. Birgitta en haar echtgenoot waren altijd zeer religieus, en nadat ze een bedevaart naar Santiago de Compostella hadden gemaakt, trad Ulf in bij de cisterciënzers.

Birgitta begon haar leven als actief religieuze pas toen haar echtgenoot in 1344 overleed. Ze stichtte in 1346 in Vadstena het eerste klooster van de Orde van de Allerheiligste Verlosser, beter bekend als de birgittinessen. Er was ook een mannelijke tak, de birgittijnen, maar die stierven al snel uit en zijn pas eind 20e eeuw in de Verenigde Staten hersticht. Op latere leeftijd verhuisde ze naar Rome en bemoeide zich met de kerkpolitiek.

De H. Birgitta van Zweden kreeg van Christus de opdracht de Orde van de Allerheiligste Verlosser te stichten. Het eerste klooster zou in Vadstena gevestigd worden. Het moest een dubbelklooster zijn dat bestond uit 60 zusters die dertien priesters hadden, vier diakens en acht lekenbroeders, allen onder leiding van een abdis die de Gezegende Maagd vertegenwoordigde temidden van de 72 leerlingen en de twaalf apostelen met Paulus, bij elkaar 85 personen. In 1384 werd het klooster te Vadstena ingezegend en al gauw kwam er vele stichtingen waaronder ook in Rosmalen, het klooster Marienwater welke Milla van Campen stichtte. Het werd een bloeiende gemeenschap met een groot scriptorium. Wegens de Reformatie moesten de zusters uitsterven terwijl de broeders moesten vertrekken. Van de Orde door de H. Birgitta gesticht die zo’n 64 kloosters heeft gekend bestaan er nog enkele zuster-kloosters die de stormen hebben overleefd van reformatie, pest en secularisatie.

Birgittijnse familie
Uit de Orde van de Allerheiligste Verlosser die de H. Birgitta stichtte, is een heuse Birgittijnse familie ontstaan, geïnspireerd door Birgitta’s erfgoed:
• Zusters Birgittinessen van de Recollectie (Spanje en Mexico)
• Zusters Birgittinessen van Rome: contemplatief-actieve tak
Maria Elisabeth Hesselblad heeft aan het begin van de 20ste eeuw een nieuwe impuls aan de Orde gegeven. Ze werd op 4 juni 1870 geboren in Zweden, in een Lutherse familie. Vanwege de moeilijke financiële omstandigheden waarin haar familie zich bevond, emigreerde zij naar de Verenigde Staten. Hier werd Elisabeth ernstig ziek en ze beloofde aan God dat zij haar leven aan Hem zou toewijden als Hij haar leven zou redden. Ze genas en ze werd verpleegster in een ziekenhuis. De jaren in Amerika waren voor haar een grote zoektocht naar de wil van God. Deze zoektocht bracht haar ertoe om zich te bekeren tot de Katholieke Kerk op 15 augustus 1902. Een jaar later ging zij voor het eerst naar Rome en ging daar de kerk van de Heilige Birgitta binnen. Ze knielde er neer in gebed en plotseling hoorde ze de stem van de Heer, die zei: “Dit is de plaats waar ik wil dat je mij zult dienen”. Het huis van de Heilige Birgitta was op dat moment in handen van de Zusters Karmelietessen. Inmiddels ging haar gezondheid weer erg achteruit en de dokters dachten dat ze niet lang meer te leven had. Ze had nog één wens; ze wilde sterven in het huis van de Heilige Birgitta. Samen met haar broer, die als enige van haar familie ook katholiek was geworden, kwam Elisabeth in maart 1904 in Rome aan. De Karmelietessen ontvingen haar met open armen en verzorgden haar. In het huisarchief vond ze veel documenten over de Orde van de Heilige Birgitta en ze zocht contact met de overgebleven Birgittijnse huizen in Engeland, Duitsland, Spanje en Nederland. Met hulp van haar geestelijk leidsman ontving zij toestemming van Paus Pius X om het habijt van de Zusters Birgittinessen te dragen en op 22 juni 1906 legde ze haar eerste geloften af. In de jaren die hierop volgden, bezocht ze de overgebleven huizen van de Orde, waar ze de spiritualiteit van het Birgittijnse leven wilde leren kennen. Het was haar bedoeling om samen met enkele zusters het huis van de Heilige Birgitta opnieuw te gaan bewonen. Ze was niet van plan om een nieuwe Orde te stichten, maar ze kon geen zusters bereid vinden om met haar mee naar Rome te gaan. Daarom begon zij op 8 september 1911 een nieuwe gemeenschap, samen met drie postulanten uit Engeland. De belangrijkste waarden die de zalige Moeder Elisabeth nalaat, zijn de eenheid van de christenen, de oecumene en de gastvrijheid. Haar apostolaat werd geïnspireerd door het grote ideaal ‘Ut unum sint’ (Opdat allen één zijn), en dat zette haar ertoe aan haar leven volledig aan God te wijden. Onze kloosters zijn niet autonoom: het Moederhuis is gevestigd in het huis waar de H. Birgitta gestorven is te Rome aan de Piazza Farnese. Er zijn inmiddels meer dan 55 stichtingen.

• De Birgittijnse monniken
• De Missionarissen (Mexico en Venezuela)

Birgittinessen in Weert
De Abdij Maria Hart in Weert wordt al sinds 1843 bewoond door zusters Birgittinessen. De Orde van de Allerheiligste Verlosser van de Heilige Birgitta (O.Ss.S.*). Wij zijn geroepen tot een leven van gebed en apostolische dienstbaarheid. ‘Maria Hart’ is dus een plaats van gebed en toewijding. In liefdevolle overweging van het lijden van Jezus Christus onze Verlosser, geven wij in dankbaarheid gehoor aan de oproep Hem te volgen. Naar het voorbeeld van onze Moeder-Stichteressen, de heilige Birgitta van Zweden en de heilige Maria Elisabeth Hesselblad, delen wij in de opdracht te bidden voor de Kerk en de eenheid van de Christenen; gedragen door Jezus’ gebed: “Dat allen één mogen zijn” (Joh. 17, 22).

In 1965 telde de communiteit 27 leden, met een abdis als hoofd van het klooster, moeder abdis Maria Juliana Raetsen. Het klooster heeft sindsdien een hele ontwikkeling doorgemaakt. Toen in de loop van de tijd het aantal slotzusters in het Birgittinessenklooster in Weert afnam, werd besloten door abdis Theresia Schreurs om zich te verenigen met de nieuwe tak van de orde die werd gesticht in 1911 door de Heilige Moeder Elisabeth Hesselblad (1870-1957). De nieuwe tak van Orde met het Moederhuis in Rome heeft 55 kloosters over de gehele wereld en telt z’n 700 zusters. In 2006 kwamen jonge zusters vanuit Rome over om de continuïteit aan het Birgittijnse leven in Weert te geven.

Het bekende monastieke motto ora et labora (bidden en werken) is van toepassing op het leven van de zusters. Voor alle zusters is de eerste taak in het leven de toewijding aan de Heer in het gebed. Twee zusters zijn zogenaamde slotzusters: zij bidden en werken achter de muren van het klooster. Zeven van de zusters hebben naast het gebed de zorg voor de gasten op zich genomen. Het is dan ook vanuit een geest van gebed dat zij zich aan hun dagelijkse taken wijden, en vooral proberen om dit met een liefdevolle gastvrijheid te doen.

Ondanks de rustige leefwijze van de Birgittinessen zijn ze een vast onderdeel in de Weerter samenleving. Nu ook de reductie van de religie in onze omgeving plaatsvindt, worden de ‘zusterkes’ door velen, en vaak in stilte, gevraagd om gebed. Zo blijven ook nu de Birgittinessen een waardevol onderdeel voor de Weerter samenleving.

‘De kapel is open’
U bent van harte welkom om samen met ons de uren van de Goddelijke Officie te bidden. De Officie is volgens oude christelijke traditie zo ingericht, dat heel de dag door lofprijzing aan God wordt geheiligd. Tijdens de gebedstijden is onze kloosterkapel zowel voor onze gasten als voor bezoekers toegankelijk.Het gastenhuis staat volledig ter beschikking van ons gastvrij apostolaat. U bent van harte welkom! Meer informatie vindt u hier.

* De afkorting staat voor: Ordinis Sanctissimi Salvatoris.