Missionaire kerk is geen trucje, maar begint met de binnenkant van geloof
Dat is een mooie zin die precies weergeeft waar het in de missionaire kerk om draait. Durven we nog te geloven dat het ook anders kan in de kerk? Blijven we vastzitten in de riedel van elke dag: minder kerkgangers, minder sacramenten, minder financiën, minder kerken? Of geloven we werkelijk nog in gelovige groei? Harrold Zemann is er de man niet naar om tegeltjeswijsheden te ventileren, hij is er ook de priester niet naar om van minder, minder, minder naar meer missionaire kerk te gaan. Dan wordt het een trucje met een paar ingrepen aan de buitenkant. Als iemand weet dat het om de binnenkant gaat, dan is het Harrold Zemann. Die binnenkant heeft hij opnieuw ontdekt tijdens de Alpha-cursus in Barneveld. Hij deed mee als priester. En voor het eerst voelde hij zich weer leerling. Hij noemt het één van de mooiste dagen van zijn priesterschap: dat hij weer leerling is geworden. Om leerlingen te maken in een missionaire kerk moet ook een priester weer leerling worden en zich diep geraakt weten door de levende Christus. Dat is wat er gebeurt met deze sympathieke priester uit de Achterhoek. Hij komt nooit woorden tekort, maar hij weet zich nu werkelijk geraakt door de Heilige Geest. …

Blz. 39, 40 en 41