Ik leef graag met een kwinkslag. Dat heb ik van huis uit meegekregen, van de familie van mijn moeder. Mijn moeder speelt een rol in mijn leven, ook in de humor: die heeft me geholpen. Iemand die zichzelf te ernstig neemt en die het altijd absoluut wil hebben zoals hij denkt, is geen religieus mens. Voor mij hoort humor bij gelovig zijn en bij religieus leven. Ik zou nu eigenlijk een reeks oneliners moeten hebben om dit te onderstrepen.
Humor is heel breed, maar dient in de grond van de zaak om te aanvaarden wat beperkt en mislukt is in jezelf en in je omgeving. Echte humor impliceert altijd zelfspot. Met andere woorden: het gaat om het aanvaarden van je eigen onvolkomenheden en beperkingen. Humor leert ook dat het niet om jou gaat, maar om de Schepper. Er gaat van alles mis in mijn leven en ik ben niet de mens die ik zou willen zijn. Niettemin is degene die hier zit en spreekt een geschenk van God. Dat roept een zekere spanning op die zich alleen maar kan ontladen in grappen. Ik denk soms van mezelf dat ik een misgelopen monastiek persoon ben, meer contemplatief van karakter. In mij schuilt meer een kartuizer dan een norbertijn. Dat is al een heel humoristische opmerking. Ik zie het mezelf niet doen, hoor, kartuizer zijn, maar het is er wel in mij.