Spanning

Wat onze toekomst betreft: we organiseren al een paar jaar meeleefweekenden. Niet om mensen meteen te laten intreden, meer om te zeggen: als je geïnteresseerd bent, kom eens kijken, kom wonen in het gastenhuis. Het loopt niet echt hard nog, maar we zijn wel bezig, er beweegt iets. De interesse is er wel degelijk. Er komen regelmatig vrouwen die zeggen: ‘Dat zou ik wel willen.’ Daar moet je zorgvuldig mee omgaan, soms zie je meteen: doe maar niet. Het blijft zoeken. Aan de ene kant weet je: het wordt overal minder. Aan de andere kant: hoe wil je monnik zijn in deze tijd? We zitten duidelijk in een overgangs- tijdperk, er moet iets nieuws beginnen, ergens in onze manier van leven, maar we weten nog niet op welke manier.
 Bij de regionale vergaderingmerken we dat we allemaal voor dezelfde vragen staan. Er moet een heel nieuw soort monnikenleven gecreëerd worden, maar we weten nog niet hoe. Maar dat er iets nieuws aankomt, dat is zeker. Het zoeken zelf maakt ook duidelijk dat we de overgave aan het zoeken zijn en dat is eng. Overgave aan iets wat we nog niet kennen. Hoe zal het nieuwe leven eruit gaan zien? Ga je bijvoorbeeld mee met de nieuwelingen? Zij richten zich vaak vooral op een strakke structuur en aanbidding. Dat stelt ons voor de vraag: waar ligt eigenlijk de essentie van dit leven? Waar ligt die voor mij, waar wordt die zichtbaar? Dat is heel spannend. Soms heb ik moeite om in die spanning te blijven, om het daarin uit te houden, maar als we die goede spanning kunnen blijven delen, dan heb ik het vertrouwen dat het wel goed komt.

Abdis Julian Pieters
Trappistinnen Abdij Koningsoord Arnhem

Uit: Kloostermensen
Interviews met de generatie van nu | Jong en oud, actief en contemplatief, abten en abdissen, novicen en postulanten | over hun idealen en hun dagelijks leven

Leo Fijen en Thomas Quartier

Foto: website Abdij; Abdis Julian Pieters zittend op de grond, 1e links