7e Zondag van Pasen jaar C – Geen eenheid zonder vergeving
Schriftlezingen: Handelingen 7,55-60; Apocalyps 22,12-14+16-17+20 en Johannes 17,20-26
Waarom al die conflicten?
“Mogen allen één zijn”, luiden de woorden van het gebed dat Jezus in de zaal van het Laatste Avondmaal heeft uitgesproken en dat we in het evangelie van deze zondag tegenkomen. In een parochie die een hechte en warme gemeenschap is, zal men denken dat die woorden van toepassing zijn, omdat allen één zijn… Toch denk ik tegelijkertijd dat we allemaal wel ervaren dat het vaak moeilijk kan zijn om de eenheid te bewaren met andere mensen, in een gezin of familie, met de buren, in kerkelijk verband op het werk of waar dan ook. Waarom heeft een rijdende rechter altijd werk? Waarom is het Familiediner geen overbodige luxe? Hoe komt het toch dat er onder mensen zoveel conflicten zijn?
De eenheid bewaren
We zijn geneigd om te denken: Waarom kijken mensen niet over hun eigen belangen en grenzen heen om wat meer begrip voor elkaar te hebben? Waarom staan ze niet wat meer open voor elkaar Waarom zijn ze niet bereid tot een beetje medewerking? Maar zo eenvoudig ligt het vaak niet, iedereen heeft zijn eigen verhaal, er zijn altijd meer kanten aan een zaak, heel vaak heeft iedereen z’n punt en je kunt iets pas een beetje goed beoordelen als je de verschillende invalshoeken hebt begrepen. In ieder geval is belangrijk en het is bijna de laatste wens van Jezus zelf dat we proberen de eenheid te bewaren. Jezus heeft daar op de laatste avond van zijn leven voor gebeden. Om het meer precies te zeggen: Hij heeft gebeden dat wij allen één mogen zijn, zoals Hij en de hemelse Vader één zijn.
Hoe kunnen we eenheid bereiken?
In deze woorden van Jezus hebben we gelijk een goede invalshoek om meer eenheid te kunnen bereiken. Want in feite zegt Jezus hier dat Hij verlangt dat wij één zijn zoals Hij één is met de Vader. Hoe is Jezus één met de Vader? Doordat die hemelse Vader de bron van zijn leven is, doordat Hij helemaal is afgestemd op de wil van de Vader. In wat Hij doet en laat en zegt en zwijgt gaat het niet om Hemzelf, niet om zijn eigen eer, zijn positie, zijn gedachten en verlangens, maar het gaat om de wil van zijn Vader en het gaat om de eer van die Vader.
Sta jezelf in het middelpunt?
We bidden dat zelf in feite heel vaak, iedere keer als wij het Onze Vader zeggen: “Uw Naam worde geheiligd, Uw rijk kome”. Heer, het gaat niet om mij. Ik sta niet zelf in het centrum van het heelal, ik ben niet zo vreselijk belangrijk, ik ben maar een stofje in dat heelal. U, Heer, bent het centrum en het doel van ons mensenleven. Vaak zijn wij mensen geneigd om in een cirkeltje om onszelf te draaien: ‘Dit is mij aangedaan, zij hebben mij te kort gedaan, ik ben beledigd, zij hebben mij pijn gedaan, hij of zij zit fout’. In feite is dat een heel onvruchtbaar uitgangspunt om tot elkaar te kunnen komen.
Dovemans oren
Als we tot elkaar willen komen, moeten we eerst kunnen luisteren, maar vaak bestaat een gesprek tussen mensen uit woorden voor dovemans oren. Het komt naar voren in de eerste lezing van deze dag: Stefanus is een leerling van Christus, een van de eerste diakens. Hij wordt vervolgd en ze grijpen hem. Dan spreekt hij over het visioen van Jezus dat hij te zien krijgt; hij spreekt vol vuur en enthousiasme. Maar wat doen de mensen die hem niet moeten? Ze stoppen hun oren dicht en beginnen te schreeuwen: ze willen het niet horen. En zo gebeurt het vaak, mensen luisteren niet echt, ze stoppen hun oren dicht en schreeuwen zelf heel hard omdat ze vinden dat ze gelijk hebben en dus het hoogste woord moeten hebben. Maar dan gaat het alleen maar fout, De situatie wordt erger, de verwijdering groeit.
Emotie maakt veel kapot…
We weten allemaal dat je meestal de verkeerde dingen zegt als je nog in de emotie zit. Als we kwaad zijn of gekwetst, komen er dingen uit ons die we beter niet hadden kunnen zeggen of hadden kunnen doen. Dan maak je meer kapot dan je lief is. Als we emotioneel zijn, kunnen we dus beter wachten, totdat er meer vrede is in ons hart. Één verkeerd woord kan verhoudingen voor jaren verstoren. Iets kapot maken, is gemakkelijk; iets herstellen uiterst moeilijk.
Afstand nemen
We kunnen pas luisteren en ons openen voor een ander, als we wat afstand kunnen nemen van onze gevoelens. Hoe zouden we daartoe kunnen komen? Zelf heeft het me altijd wel geholpen als ik eraan probeer te denken hoe God onze Vader naar al die mensen kijkt: met liefde, begrip en barmhartigheid en als ik in dat licht de vervelende dingen wat kan relativeren. Ons aardse leven is maar kort. Alles gaat voorbij. Wat betekenen die dingen in het licht van de eeuwigheid? Hoe belangrijk is dit nu eigenlijk echt?
Tot vergeving bereid
We kunnen pas groeien in eenheid met iemand, als we ons hart in liefde kunnen openen voor die persoon. Tenminste moet er dan een soort verlangen naar vergeving en naar nieuwe verhoudingen zijn, ook al voelen we nog pijn en verdriet. Wat dat betreft kunnen we nog eenmaal kijken naar Jezus in de zaal van het laatste avondmaal. Hij zit daar – het is de avond voor Zijn kruisdood – en Hij wéét: één van mijn vrienden, Judas, zal mij verraden; een ander, Petrus, komt niet voor mij op als ik eenmaal moet lijden, maar zal zeggen dat hij Mij niet kent en alle anderen op één na zullen vluchten… Iedereen zal Hem in de steek laten en Hij wéét dat op deze avond en Hij bidt: “Vader, mogen zij allen één zijn, zoals U in Mij en Ik in U”.
† Jan Hendriks
Foto: Takuro Obara via Pixabay
Vier keer per jaar een nieuwe, rijk gevulde Klooster! om even mee op adem te komen.
Nu voor maar € 45!