Jezus’ geestelijke eenzaamheid
Dit was ook de ervaring van de eerste leerlingen van Jezus en van Jezus zelf. Jezus heeft lang rondgelopen met de wetenschap dat het slecht met Hem zou aflopen, dat Hij gegrepen, gemarteld en gekruisigd zou worden. Hij heeft wel geprobeerd om daar met zijn apostelen over te praten – in lijdensvoorspellingen en gesprekken aan de tafel van het Laatste Avondmaal bijvoorbeeld -, maar dat lukte niet echt. De apostelen hadden daar weinig begrip voor, vaak begonnen de leerlingen dan gewoon gauw over iets anders. Jezus kon er dus met niemand over praten en dat moet Hem een groot gevoel van eenzaamheid hebben gegeven, wat tenslotte zijn hoogtepunt vond in de uitroep van Jezus aan het kruis: “Mijn God, mijn God, waarom hebt ge mij verlaten?” Misschien dat we ook weleens geneigd zijn om die verzuchting te slaken.

Geestelijke eenzaamheid van de leerlingen
De leerlingen hebben dat later zelf ook ervaren.Zij hebben succes gehad met de verkondiging van het evangelie. Dat komt in de eerste lezing van deze zondag tot uiting: Filippus’ woorden oogstten algemene instemming. Maar de tweede lezing uit de brief van de apostel Petrus had het er al over dat we er rekening mee moeten houden dat mensen ons niet begrijpen, dat zij onze christelijke levenswandel beschimpen en lasterpraat over ons uitstrooien. Wie dat weleens heeft meegemaakt, weet hoe afschuwelijk dat kan zijn: mensen worden zwart gemaakt, verdacht gemaakt, terwijl ze dat niet verdienen. Petrus schrijft zijn mensen in de genoemde brief: “Heilig in uw hart Christus als de Heer”. Dat wil zeggen: rustig blijven, geef het over, geef het af, niet als een wilde in het rond gaan slaan. “Verdedigt u met zachtmoedigheid en gepaste eerbied en zorg dat uw geweten zuiver is”. Rustig volhouden, jezelf blijven, geen gekke dingen doen! In de eenzaamheid die de leerling van Jezus ervaart staat die Heer aan onze zijde. Jezus bereidt in het evangelie zijn leerlingen erop voor dat ze alleen zullen staan met hun geloof, dat de wereld niet voor de Geest van waarheid ontvankelijk is, dat mensen met andere dingen bezig zijn en van de boodschap vaak niets moeten hebben; dat hebben de apostelen inderdaad meegemaakt: ze hebben volop tegenwerking gekend, werden door hun eigen mensen uitgestoten. En bijna allemaal zijn ze uiteindelijk als martelaar gestorven, zonder dat zij zelf ook maar enig geweld hadden gebruikt.