Bewondering
Natuurlijk is het gemakkelijk als je voortdurend wordt toegejuicht bij alles wat je doet: “O, wat ben je geweldig, wat doe je dat goed! Je bent fantastisch!”

Zwijgen
Vroeger behoorde het tot de gangbare cultuur, bijvoorbeeld in de Nederlandse gezinnen, om veel te verzwijgen, niet over dingen te praten. Inhoudelijke gesprekken werden weinig gevoerd. Dat je verdriet had of pijn, dat je met iets zat, dat je onzeker was, wat je had ervaren, dat je het moeilijk had met die of die: in veel gezinnen werden dat soort zaken niet besproken en misschien is dat in heel wat gezinnen nog steeds wel zo. Welk kind durft het thuis te zeggen als het op school gepest wordt, bijvoorbeeld?

Complimentjes
Er werden vroeger ook niet zo gauw complimentjes uitgedeeld. Dat is misschien wel wat veranderd. We hebben namelijk iets van de Amerikaanse leefstijl overgenomen waar je al great en marvellous bent als je nog nauwelijks iets hebt gezegd of gedaan. Maar ook dat is tamelijk uiterlijk, weinig zeggend, zoals velen op social media goed en perfect proberen over te komen. Daar prikken we doorheen.

Als je er zo voor elkaar kunt zijn…
Waar je echt iets aan hebt, dat is wanneer iemand je steunt door dik en dun; je hebt iets aan iemand die naast je staat, die je trouw is, iemand die niet zijn belangstelling heeft verloren als er een zwaarder thema op tafel komt, iemand die je tot steun is als het tegenzit, die interesse blijft houden als het leven niet zo leuk meer is. Als je er zo voor elkaar kunt zijn en diepere dingen van het leven tot dat contact behoren, met waardering voor elkaar; als je je geloof, je hoop en je liefde kunt delen, dan weet je dat je verder kunt gaan, dan is er een basis voor een mooie relatie.

Zijn trouwbelofte
Jezus vergelijkt zijn relatie met ons met een huwelijk, een samen gaan voor het leven; de kern van de Mis, met de consecratiewoorden over brood en wijn, is een soort trouwbelofte van Jezus aan ons: “Dit is mijn lichaam voor jullie gegeven; dit is mijn bloed, voor jullie vergoten, een altijddurend verbond”. De communie ontvangen is een soort “ja-woord” een “Amen” op onze relatie met God.

Wat was de vriendschap waard?
Op Palmzondag komt het allemaal naar voren: bewondering, zwijgen en op afstand blijven. Palmzondag begon met de Palmtakken en talloze mensen die roepen: “He is great, He is marvellous”, Hosanna! Het volk vindt Hem zo geweldig! Maar wat dat echt waard is en of er wel echt een relatie is, zien we een paar dagen later als iedereen zijn belangstelling verliest: de leerlingen vallen in slaap in de Hof van Olijven, velen lopen weg, blijven op afstand, ze kennen Hem niet meer. Wat was de vriendschap waard? De Kerk is vaak negatief in het nieuws, veel mensen zijn afgehaakt, kerken worden verkocht, de relatie wordt verbroken, het geloof verlaten. Dat is zoals toen, in de lijdensweek. Eens had Jezus het aan zijn leerlingen gevraagd, toen vele mensen Hem verlieten: “Willen jullie soms ook heengaan…?” (Johannes. 6,67). Weinigen stonden onder het kruis.

Palmtakje
Het Palmtakje dat op deze zondag in onze kerken wordt uitgedeeld en dat we thuis op het kruis zullen steken, stelt ons diezelfde vraag: Blijf je erbij of ga je heen als het lichaam van Christus moet lijden? Blijft ons “Hosanna” iets uiterlijks: “He is marvellous, He is great” of is het de uitdrukking van een diepere band? Wat wil je met Hem delen, van hart tot hart, als een vriend. Wees niet bang. Zijn woord zal je voeden, zijn sacrament geeft je leven, Hij zal er altijd voor je zijn.

† Jan Hendriks

Afbeelding: RK kerk Joppe