
4e Zondag door het jaar C – Het oordeel van de mensen
Schriftlezingen: Jeremia 1,4-5+17-19; 1 Korintiërs 12,31-13,13 (of: 13,4-13) en Lucas 4,21-30
Een grote steun
Een Filipijnse jonge man, Pedro Calúngsod, trok met pater San Vitores mee op missiereis naar Guam en de Marianas om hem te helpen en te steunen. De pater kon heel slecht zien en hoewel hij helemaal niet zo oud was, waren bijna al zijn tanden uitgevallen. Zo was Pedro voor hem een grote steun: hij hielp de pater om de weg te vinden, hij zorgde voor voedsel dat de pater – die dus geen tanden had – toch goed naar binnen kon werken en hij hielp hem bij het missiewerk, bij de catechese, bij de Mis en wat al niet.
Het uur van de duisternis
Toen kwam het uur van de duisternis. Twee mannen kwamen vol haat op de missionarissen af, hoewel die beide mannen veel aan Pedro en de pater te danken hadden. Van één van die twee had de priester zelfs op een bepaald moment het leven gered! Maar die twee mannen hadden een enorme haat tegen het geloof gekregen en met name tegen het doopsel en waarschijnlijk toen één van de twee hoorde dat de pater op verzoek van zijn vrouw zijn dochtertje had gedoopt, heeft die man onze Pedro en de pater in koelen bloede vermoord. De pater had door het doopsel het kindschap Gods, Gods liefde en het eeuwig leven gegeven, op verzoek van de moeder. Daarop kwam deze duivelse reactie.
Wat krijg je terug?
Het blijft afschuwelijk als het goede dat we doen met kwaad wordt vergolden; dat is iets waar we allemaal op een of andere manier mee moeten leven: je bedoelt het goed, je doet het goed, je geeft liefde, maar dat betekent niet altijd dat je ook liefde terug krijgt. Toch moet je doorgaan, want alleen de liefde wijst ons de weg, de liefde overwint, dat is – zoals de apostel Paulus schreef – “een weg die verheven is boven alles” (2e lezing): de liefde is de grootste. Jezus komt in Zijn vaderstad, Nazareth, waar Hij opstaat in de synagoge en begint te spreken. De mensen zijn onder de indruk van zijn woorden en van alles wat zij al over Hem gehoord hadden, met name de wonderen die Hij had gedaan.
De stemming verandert
Maar de mening van mensen kan omslaan. Een stemming, een mening over mensen kan heel gemakkelijk veranderen, ook nu. Een politicus bijvoorbeeld zal het ene moment worden bejubeld – de man of vrouw is geweldig, politicus van het jaar –, het volgende moment wordt diezelfde politicus verguisd en afgedankt, die deugt nergens meer voor. Ook met ons kan het zo gaan: mensen die ons eerst hemelhoog hebben geprezen, de beste vrienden waren, kunnen ineens de lelijkste dingen zeggen: misschien uit jaloezie, uit afgunst, omdat ze zich tekort gedaan voelen of zomaar onder invloed van anderen. Dat gebeurt bij Jezus ook: de hoge dunk die de mensen van Hem hadden slaat zomaar om in haat en nijd: ze willen Hem in de afgrond storten. Maar Jezus “ging midden tussen hen door en vertrok”. Hij trekt zich er niets van aan, gaat gewoon verder.
Het oordeel van de mensen
Soms kan het pijn doen als andere mensen je oordelen en van alles over je zeggen; dat kan uitermate kwetsend zijn. Soms verlangen wij mensen heel erg naar de erkenning en goedkeuring van anderen: wij willen graag goed gevonden en gewaardeerd worden. De Bijbelse lezingen van deze zondag laten ons weten: bouw niet te veel op de mening van mensen, hecht niet te zeer aan de goedkeuring van anderen. Je wordt al bemind, je bent al erkend, er is al Iemand die oneindig veel van je houdt. Wees niet bang, maak je niet te afhankelijk van anderen, blijf jezelf omdat je van Hem bent! Maak je keuzes met God en blijf daar rustig bij, laat je niet van de wijs brengen.
De liefde blijft
De woorden van de tweede lezing zijn uit een brief van de apostel Paulus. Dit gedeelte wordt wel “Het Hooglied van de liefde” genoemd. Al het onvolmaakte zal verdwijnen, stond daar, alleen de liefde blijft, want nu is ons kennen nog heel onvolkomen, alles is nog zo onvolmaakt, maar eens zullen wij kennen zoals God ons kent: dat wil zeggen: vol liefde, dan zullen wij kennen met liefde, dan verdwijnen al die oordelen en vooroordelen, alle vijandbeelden verdwijnen, we zullen elkaar zien als mens door God geschapen naar zijn beeld en heel beminnenswaardig.
† Jan Hendriks
Afbeelding: Christus preekt in de synagoge, 14e eeuws fresco, Visoki Decani Monastery, Kosovo