3e Zondag van de Veertigdagentijd – Geef mij te drinken
Schriftlezingen: Exodus 17,3-7; Romeinen 5,1-2+5-8; Johannes 4,5-42
Spreken in een klimaat van vertrouwen We weten allemaal dat pesten op school vaak een probleem is; kinderen die worden gepest, schamen zich daar soms voor en durven er niet over te praten. Dat is jammer. Toch geven ze soms kleine signaaltjes af en het is van belang dat die worden opgepikt. Het is belangrijk dat we daar een goed klimaat voor scheppen, een klimaat van openheid en vertrouwen. Daartoe moeten we het signaal afgeven: “Jij mag er zijn, ik heb je lief en ik waardeer je”; dat is precies wat Jezus doet als Hij een Samaritaanse vrouw bij de put ontmoet.
Tijd om te praten
Wat Jezus doet op het heetst van de dag, als Hij rustig gaat zitten bij die waterput en uitgebreid in gesprek gaat, is eigenlijk niet veel anders dan wat we thuis doen of deden in het gezin, vooral toen de kinderen klein waren. Het is een paar keer per dag spitsuur in het gezin: ‘s morgens als de kinderen de deur uit moeten om naar school te gaan; en ‘s avonds misschien nog een keer, zeker voor de kleintjes: wassen, bidden, misschien nog een verhaaltje of een spelletje en naar bed toe, voor de groteren zijn er clubs, sport, huiswerk, het vraagt allemaal aandacht en begeleiding. Kinderen hebben soms de agenda van een CEO! En daar tussendoor zijn er een paar momenten dat u hopelijk samen kunt zijn met tijd voor elkaar: hier nemen de maaltijden een belangrijke plaats in. Daar kan ieder elkaar ontmoeten en met elkaar praten. In veel gezinnen is dat toch wel hét moment, vaak ook met de regel dat de kinderen tijdens het eten hun mobieltje of i-Pad weg moeten leggen. Dat ouders met hun kinderen ervaringen, verhalen, vragen kunnen delen, wat er lekker gaat en wat niet, is best wel belangrijk. Er moet ruimte zijn om te praten, zonder angst of tijdsdruk. Worden we mensen die allemaal naar hun eigen schermpje zitten te turen of staat het sociale voorop? Het is vaak een strijd, maar het is zeker belangrijk om die strijd voor goed, persoonlijk en sociaal contact te voeren!
Samen zijn, gemeenschap vormen
Vreugde en verdriet delen met elkaar, geven om elkaar, rekening houden met elkaar, het is belangrijk, ja wezenlijk voor ons allemaal. Onze samenleving is individualistisch geworden; veel mensen zijn daardoor eenzaam, ontvangen weinig liefde en aandacht. Veel mensen leven langs elkaar heen. Maar we hebben elkaar nodig! Dat is ook zo in het geloof. Er moet ruimte zijn en tijd voor ons contact met God, om met Hem te praten. En bij geloven hoort ook dat we het samen doen met andere mensen, in een gemeenschap, in een kerk, niet in ons eentje, het is iets sociaals; geloven is juist: je openen, je niet afsluiten, open naar anderen en naar Onze Lieve Heer.
Mag ik wat drinken?
Het gesprek van Jezus met de Samaritaanse vrouw in het evangelie van vandaag, begint over het putten van water, een heel gewoon en dagelijks gebeuren in die tijd. Jezus vraagt: “Mag ik wat drinken?” Het is een vraag van alle tijden. En die simpele vraag wordt het begin van een diepgaand gesprek over levend water en geestelijke dorst, een gesprek waarin die vrouw echt zichzelf kan zijn. Jezus dringt zich niet op, Hij begint die vrouw geen lesjes te leren, Het is zeker een kunst van Jezus om door zo’n simpele vraag tot zo’n mooi gesprek te komen dat die vrouw nooit meer vergeten zal. Dat is een kunst, die ook wij door het te proberen kunnen leren. Wie zijn mond houdt, zal het nooit leren. Zo wordt het gesprek van Jezus met die vrouw iets waarin zij zichzelf kan zijn en tegelijk iets mee kan klinken van levenswijsheid en geloof, van liefde en vertrouwen. Er staat daar gewoon een put in het dorp, die put, een heel gewoon iets, wordt een vertrekpuntom iets moois met elkaar te delen.
Water is leven
Het gesprek van Jezus met die vrouw gaat over water. Wij weten hoe belangrijk water is. Zonder water is er geen leven. Jezus gebruikt het water als beeld en symbool voor wat Hij de mensen komt geven: zijn leven, zijn liefde en eeuwig leven. Als die in ons zijn, zijn ze als een waterbron, die steeds opnieuw opborrelt en ons nieuw leven geeft. De woorden van Jezus wijzen ook naar ons doopsel, waardoor we deel hebben gekregen aan het leven van Jezus en broeders en zusters van elkaar zijn geworden, geroepen om elkaar leven en liefde te geven.
† Jan Hendriks
Afbeelding: De Samaritaanse vrouw aan de put, Ravenna, wandmozaïek in de Sant’Apolinaire Nuovo, rond 520 na Chr., Foto: José Luiz Bernardes Ribeiro
Vier keer per jaar een nieuwe, rijk gevulde Klooster! om even mee op adem te komen.
Nu voor maar € 45!