Schriftlezingen: Genesis 15,5-12+17-18 en Lucas 9,28b-36

Het visioen van Abraham staat vol oud oosterse gebruiken. Het gaat in de liturgie vooral om het slot van de lezing: ‘… op die dag sloot de Allerhoogste een verbond met Abram.’ God verbindt zich met mensen. Dat is toch ongelooflijk – dat God zich met ons verbindt – een verbond aangaat!
Het vertrouwen van Abraham in dit verbond klinkt door in Hebreeën 11,8-10, in het griekse pistei, dat steeds herhaald wordt. Vertaald is dat: ‘in vertrouwen’, en niet, zoals meestal gebeurt, ‘in geloof’. Bij ‘in vertrouwen’ denk je meer aan ‘je toevertrouwen aan’, denk je aan ‘betrouwbaar’ en ‘te vertrouwen’. Bij ‘in geloof’ denk je aan een andere relatie met en ander beeld van God.

Ook de lezing uit Lucas vertelt een visioen. Daarin valt op dat Jezus het hogerop zoekt; ook letterlijk: op een berg. En tijdens het gebed wordt Jezus anders: de aanblik van zijn gezicht werd anders en zijn kleding verblindend wit. Er is een boekje dat heet: Bidden maakt anders en dat gebeurt hier.
Het lijkt dat Hij op deze wijze goed past bij zijn gesprekspartners, Mozes en Elia, die ook in heerlijkheid verschijnen. Met hen kan Hij praten over zijn heengaan (in het Grieks staat er: Exodus!) in Jeruzalem, waarbij je aan zijn kruisdood moet denken. Een kruisdood die door Mozes en Elia als ‘opname in de heerlijkheid’ wordt uitgebeeld, en die door zijn leerlingen nog steeds als een afgang wordt gezien.
Dat blijkt nog eens als Petrus zegt “Meester, het is goed dat wij hier zijn”. Hij leeft met zijn hoofd in de wolken, en ‘wist niet wat hij zei’. Dom dus. Een wolk overschaduwt hen, net als ‘de kracht van de Allerhoogste’ doet bij Maria (Lucas 1,35) en uit die wolk horen ze “Dit is mijn zoon, mijn uitverkorene, luister naar Hem.” De wolk is een prachtig Oud Testamentisch beeld voor God: de wolk is er, dat zie je, maar je kunt er ook zo doorheen lopen alsof ie er niet is. En refereert dat ‘Luistert naar Hem’ dan aan zijn lijden en dood waar zij geen vertrouwen – daar heb je het woord weer – in hebben? Het hebben van vertrouwen in deze weg van Jezus, lijkt dan de kern van dit hele visioen.

Henk Bloem

Toen, terwijl hij sprak,
werden zijn veren witter en witter,
totdat ze zo stralend helder werden,
dat geen meeuw meer naar ze kon kijken
(Jonathan Livingstone Zeemeeuw, Richard Bach, blz.61)

Afbeelding: Transfiguratie Kees Aalbers