Niet zonder doornen
Dat alles goed gaat en prettig verloopt in ons leven, in de wereld, in de kerk, is niet vanzelfsprekend, dat hebben we vandaag ook in het evangelie gehoord. Het loopt in de Kerk helaas niet over rozen – althans geen rozen zonder doornen – en zelfs de apostelen hadden soms ruzie, zoals we hebben gehoord: Wie is de grootste, wie de voornaamste? Bij de apostelen kwam dat strijdpunt ineens op, Jezus bracht het in gesprek; dát het besproken werd is niet negatief.

Gij zult praten!
Over Noord Korea krijgen we weinig berichten. We weten weinig of niets van wat zich daar afspeelt. Als we al iets horen, is het onheilspellend; geen nieuws is niet altijd goed nieuws, daar wordt alles doodgezwegen. Maar op een gegeven moment zal zo’n situatie openbarsten en komt het toch naar buiten. Niets blijft verborgen of het zal worden onthuld. In onze families of in andere verbanden wordt soms gezegd: “Laten we dit of dat maar niet aanroeren, ter wille van de lieve vrede”. Soms is dat ook maar het beste, alleen: echte vrede is dat niet; het is eigenlijk de vrede van mensen die in ieder geval op het punt waar het over gaat geen contact met elkaar hebben, langs elkaar heen leven. En dat kan op den duur lelijk op gaan breken. Het is beter als het uitgesproken en opgelost kan worden.