25e Zondag door het jaar A – Werkers van het laatste uur
Schriftlezingen: Jesaja 55,6-9; Filippensen 1,20c-24+27a en Matteüs 20,1-16
De lasten die wegen
Als we midden in ons werk zitten, vallen vaak de minder leuke dingen op: “De last van de dag en de brandende hitte”, zoals die werkers in de wijngaard dat noemen. We herkennen dat allemaal wel: er zijn momenten of perioden in de opvoeding, in een relatie, op het werk, met de gezondheid, met familie en ga zo maar door, dat het allemaal niet zo simpel is, dat de last weegt en het uitzicht ontbreekt of gewoon dat het allemaal wel erg druk is. Maar als we jaren later nog eens omzien, terug kijkend op ons leven, dan zie we vooral een grote lijn: pijn wordt minder scherp, vreugden lichten op, we zien een proces van groei en rijping, perspectief, dat we ergens doorheen zijn gekomen en we zien dan ook vaak meer de mooie dingen. Dezelfde moeder die had gezucht onder de drukte van een baan en een jong gezin, keek later terug en zei: Wat was dat toch een mooie tijd! Dankbaarheid komt dan in ons hart: we ervaren dat het ons gegeven was: tot hier heeft de lieve Heer me geleid, me bewaard en me kracht gegeven en wat mooi dat ik dit heb mogen betekenen. We ervaren de last en de hitte van de dag. Dat hoort erbij. Maar het moment moet dan ook weer komen, dat je zegt: Ik ben dankbaar dat ik het mocht doen, dit is mijn roeping.
De werkers van het eerste uur
Dat is precies wat de werkers in de wijngaard moesten leren, over wie het evangelie van deze zondag gaat. De werkers van het eerste uur gingen kijken en vergelijken. Ze waren jaloers op degenen die minder hadden gedaan en toch dezelfde beloning kregen. Overigens was zo’n denarie het dagloon dat je in die tijd nodig had om er met je gezin van te kunnen leven. Die werkers van het eerste uur hadden er ook anders naar kunnen kijken: zij waren als eerste uitgekozen om te mogen werken, dat was natuurlijk een stukje erkenning van hun kwaliteiten. Staan wachten op de markt in de hoop dat er iemand komt die je huurt, is ook niet aantrekkelijk. Die werkers van het eerste uur waren de besten, de sterksten, zij waren er meteen al uitgepikt.
De werkers van het laatste uur…
Wat die heer van de wijngaard dan doet is dat hij de zwaksten toch dezelfde eer en een kans en een bestaan geeft; zij komen als eersten aan de beurt, die heer wil dus dat de anderen dat zien. Zo is God, zo is Jezus: Hij is er allereerst voor de zwakken en de kleinen en nodigt ons uit dat te zien en zelf ook om te zien naar en kansen te geven aan wie arm zijn en zwak, wie in de mindere positie zijn. Wij zijn dus allen geroepen om als de heer van die wijngaard te zijn en onze liefde te laten uitgaan naar kwetsbare mensen.
† Jan Hendriks
Afbeelding: 11e eeuws Byzantijns manuscript
Vier keer per jaar een nieuwe, rijk gevulde Klooster! om even mee op adem te komen.
Nu voor maar € 45!