Schriftlezingen: Jesaja 56,1+6-7; Remeinen 11,13-15+29-32 en Matteuus 15,21-28

Toen gaf Jezus haar ten antwoord: ´Vrouw, groot is uw vertrouwen. Moge het u vergaan zoals u wenst.’ (Matteüs 15,28a)

We kennen allemaal verhalen over kwetsbare mensen die tegen de barrières oplopen van hulpverleningsdiensten met hun beleidsplannen en criteria. Een mevrouw uit Rotterdam vertelde me over haar moeder die vóór de oorlog uit Brabant naar Rotterdam was gekomen. Ze was niet voor de kerk getrouwd. Toen ze in de oorlogswinter bij de pastorie aanklopte om voedselhulp voor haar twee dochtertjes, kreeg ze te horen: ‘Het spijt ons, maar onze eigen mensen gaan voor, dat is het beleid. Anders is het eind zoek.’

De Kananese vrouw uit het evangelie overkomt iets dergelijks. Ze vecht voor haar dochtertje. ‘Het kind lijdt verschrikkelijk’, roept ze tegen Jezus. ‘Het is van de duivel bezeten.’ In de Bijbel betekent dit dat het meisje niet meer zichzelf is, alsof iemand anders in haar binnenste huist. Net als de drugsverslaafde van wie ik de moeder op de radio hoorde zeggen: ‘Hij leeft in zijn eigen wereld. Als ik naar mijn werk ga, slaapt hij. Als ik ’s avonds thuis kom, gaat hij weg. Op een gegeven moment zeg je: het is een ander kind geworden.’

Als je het verhaal van de Kananese vrouw hoort, raak je verontwaardigd over de barse reactie van Jezus. Hij zegt haar dat zijn eigen volk voorgaat. Ik kan die reactie alleen verklaren vanuit de bijbelse visie, die ook Jezus deelde, dat God een beleidsplan heeft, en dat volgens dit plan het heil begint bij Israël. Wanneer Israël eenmaal bekeerd is en het licht van JHWH straalt over Jeruzalem, komen de volkeren daar vanzelf op af (Jesaja 60,1-3). God is de God van alle volkeren, maar Israël is zijn eerste liefde.

Daarom scheept Jezus de Kananese vrouw tot drie maal toe af. Maar dan gebeurt iets onverwachts. De vrouw trekt Jezus over de streep. Zelfs een goddelijk beleidsplan blijkt niet opgewassen tegen het geloof van een moeder die vecht voor haar kind. ‘Vrouw, groot is uw vertrouwen. Moge het u vergaan zoals u wenst.´ Het meisje is vanaf dat moment weer zichzelf, niet langer een vreemde. Het hart van God is een hart zonder grenzen. Zijn zorg om één mens doorkruist alle heilsplannen die wij in de geschiedenis menen te ontdekken.

Jan Hulshof s.m.

Afbeelding: Jean Colombe (1430 – 1493), uit Très riches heures du Duc de Berry