Iedereen
Laat ik eerst een antwoord geven op het gevoel niet goed genoeg te zijn en er niet bij te horen. In de eerste lezing voorspelde de profeet Jesaja dat God er voor iedereen zal zijn: “Mijn huis zal worden genoemd: een huis van gebed voor alle volken”. Als Jezus de tempel in Jeruzalem reinigt en alle verkopers van offerdieren en offergeld eruit jaagt, zal Hij die woorden van Jesaja herhalen: Mijn huis… voor alle volkeren (vgl. Mc. 11, 17; Mt. 21, 13). En Jezus zal sterven uit liefde voor de zondaars, voor iedereen. Daarmee heeft God, heeft Jezus een duidelijk teken gegeven: God houdt van iedere mens, wie je ook bent of wat je ook doet, God houdt van je.

Beproefd
Wat ons mensen in de weg zit, is uiteindelijk de hoogmoed: dat we ons opsluiten in ons eigen gelijk, ons hoofd niet willen buigen. Die Kananese vrouw in het evangelie had bijvoorbeeld na die duidelijke afwijzing woedend weg kunnen lopen, beledigd over wat haar was aangedaan. Wie is die Jezus wel om haar met een hond te vergelijken? Maar dat deed zij niet, het ging niet om haar ego, niet om haar gekwetste trots, zij bleef eenvoudig en volhardend vol vertrouwen verder smeken. Zij liet zich niet van de wijs brengen door het afwijzende antwoord. De heilige Benedictus schrijft in zijn regel wat er gedaan moet worden als iemand bij het klooster aanklopt om in te treden en monnik te worden. De monnik die open doet moet met harde en onvriendelijke woorden zeggen dat die persoon die aanklopt niet binnen mag. Als die kandidaat dat vier of vijf dagen geduldig blijkt te verdragen en toch volhoudt, wordt hij pas binnen gelaten, want zo’n mogelijke roeping voor het klooster moet eerst op de proef worden gesteld (Regel, hoofdstuk 58). Zo gaat het ook wel een beetje met ons: we worden beproefd, getest, en we moeten doorgaan, volhouden, volharden, niet afhaken en niet te gauw de moed verliezen.