Schriftlezingen: Jesaja 55,1-3; Romeinen 8,35+37-39 en Matteüs 14,13-21

Hij nam de vijf broden en twee vissen, keek op naar de hemel, sprak de zegenbede uit, Hij brak de broden en gaf ze aan zijn leerlingen, en de leerlingen gaven ze aan de mensen. (Matteüs 14,19)

Het broodwonder van Jezus deed de mensen denken aan de tijden van Mozes, Elia en Elisa, toen het manna regende, toen meel en olie uit de kruiken bleven stromen en twintig broden genoeg waren om honderd man te eten te geven, zonder dat iemand te kort kwam: ‘Ze zullen eten en overhouden’ (2 Koningen 4,43). Maar het broodwonder van Jezus overtrof alles. Hij gaf vijfduizend man te eten, afgezien van vrouwen en kinderen. En er bleven twaalf korven brood over.

De volgelingen van Jezus hebben dit verhaal vol enthousiasme doorgegeven. Alle evangelisten vertellen het, Matteüs zelfs twee keer. Aan de manier waarop ze het vertellen merk je dat ze er niet over konden praten zonder aan de eucharistie te denken. Het gebaar van Jezus die het brood nam, brak en uitdeelde aan allen die honger hadden, werd het hart van de nieuwe eredienst. Het broodwonder liet zien dat de gemeente van Jezus een alternatief was voor een samenleving waar de armen werden weggeduwd van de tafels van de rijken.

De Joodse schrijver Reich-Ranicki vertelt in zijn levensverhaal hoe hij in 1943 met zijn vrouw uit het getto van Warschau kon ontsnappen. Ze doken onder bij een Pools echtpaar. Hun gastheer Bolek had alle wodka nodig voor zichzelf, maar alle aardappelen en brood deelde hij. ‘Hitler wil dat jullie sterven’, zei hij, ‘maar hier in huis ben ik de baas en ik wil dat jullie leven.’ Hij deelde veel méér dan brood. Hij deelde zijn leven. Hij zette zijn leven op het spel voor wildvreemde mensen. Hij ging niet naar de kerk, maar deed wat Jezus had gedaan.

Vanaf het eerste begin kwamen christenen op de dag des Heren samen om te doen wat Jezus had gedaan: God danken en het brood breken. In de oude kerk werd de eucharistieviering simpelweg ‘broodbreking’ genoemd. Ook vanmorgen breken we het brood – we doen dit vlak vóór de communie – om Jezus te gedenken, wiens lichaam gebroken werd opdat wij zouden leven. Hij zegt tegen ons: ‘Ik wil dat jullie leven.’

Jan Hulshof s.m.

Afbeelding: Balinese kunstenaar Erland Sibuea. In 2013 was het een van de platen van de Missie-Zendingskalender.