17e zondag door het jaar A – Soms moet je alles geven

Schriftlezingen: 1 Koningen 3, 5+7-12; Romeinen 8,28-30 en Matteüs 13, 44-52 of 44-46

Alles?

Een schat…, een parel…, maar wat zo bijzonder is, op het onbegrijpelijke af, is dat die vinder en die koopman alles wat zij bezitten verkopen om die schat, om die parel te kunnen kopen. Alles! In het normale leven zou je zo iemand voor gek verklaren: wie is er nu zo idioot dat hij alles verkoopt voor die parel of voor die schat? Waar moet die persoon verder van leven? Moet hij dan de hele dag naar die parel of die schat gaan zitten kijken? Of stel je voor dat die parel kwijt raakt? Of dat iemand zijn schat steelt,  dan heeft hij niks meer!  En waar moet hij zijn verzekeringen van betalen en zijn vaste lasten? Hoe zit dat met de belasting en de onvoorziene uitgaven, als hij alles te gelde heeft gemaakt, alles heeft verkocht wat hij bezat? Je zou denken: dat is toch niet reëel, dat kan toch helemaal niet! Menselijkerwijs zou je zeggen: Man, je bent gek, je kunt toch niet al je kaarten op één ding zetten, je moet toch deuren open houden, risico’s spreiden?

Soms moet je alles verkopen

Maar is het niet met alles waar je echt helemaal vol van bent, zo dat je alles doet om het te krijgen? Sommige mensen zullen hun laatste geld besteden om een concert van hun idool of een bepaalde voetbalwedstrijd mee te kunnen maken, maar is dat werkelijk zo’n schat om er alles voor over te hebben, of valt dit toch een beetje onder de categorie ‘liefde maakt blind’? Maar ook met de echte grote keuzes in het leven, met de mooiste en meest belangrijke zaken, gaat het zo. Als je een vrouw leert kennen en je trouwt, spreek je een heel definitief “ja”, dat is een risico, een sprong – al heeft het bruidspaar die stap naar ik hoop goed voorbereid -, je geeft je helemaal en definitief, je verkoopt jezelf met huid en haar, bij wijze van spreken, maar dat is dan ook wat je moet doen vanuit de liefde. Je kunt nu eenmaal niet zeggen – als je echt van iemand houdt -: “Ik probeer je eens een tijdje”. Dat is net waarom het zo vaak fout gaat als mensen samenwonen: vaak zetten ze die stap toch wat eerder, zonder heel goede voorbereiding, het lijkt wat minder definitief… en wel aantrekkelijk om samen te zijn, maar het is nog niet echt de levenskeuze geweest en dat gaat zich wreken. Maar als je werkelijk je parel gevonden hebt, moet je alles verkopen, als je je schat gevonden hebt, moet je alles geven om die te verwerven! Dat is niet alleen met een huwelijk zo, maar natuurlijk ook met priesterschap of het religieuze leven. Je bereidt je erop voor. Het  seminarie is een soort verkeringstijd, daar heb je tijd voor nodig, want het is een belangrijke en definitieve stap: je geeft je leven, je geeft jezelf met huid en haar aan Jezus en zijn Kerk. Zo was het bij de apostelen: ze moesten alles verlaten: hun beroep, hun gezin en familie, al hun menselijke zekerheden, om de Heer achterna te gaan.

Waar is die parel, waar ligt die schat?

Wat is jouw parel, wat is jouw schat? Eerst moet je zoeken, want het antwoord op die vraag is niet voor iedereen hetzelfde: ga op zoek naar mooie parels, naar een verborgen schat. Die schat en die parel zijn het antwoord op de vraag: wat kan mij het meest vervullen? Wat maakt mijn leven tot een rijk en weggegeven leven, waar gaan mijn diepste gedachten naar uit? Het is goed je die vraag te stellen en het antwoord te verwachten van de heilige Geest – al zijn er misschien ook mensen die je helpen te onderscheiden -, maar het eigenlijke antwoord komt van Hem. Dan mis je niet de weg die God je zal wijzen en zul je die schat en die parel bezitten.

† Jan Hendriks

Foto: Moritz320 op Pixabay

Vier keer per jaar een nieuwe, rijk gevulde Klooster! om even mee op adem te komen.
Nu voor maar € 45!