Wat wel of geen indruk maakt
De parabel die Jezus vandaag aan de mensen vertelt – van de zaaier die uitging om te zaaien -, is een gelijkenis die eigenlijk gaat over het horen. Hoe hoor je het Woord van God en wat voor vruchten draagt het in je leven? We maken allemaal mee dat je woorden,  gebeurtenissen op heel verschillende wijze kunt ervaren. Veel mensen hebben op hun werk of thuis muziek aan terwijl ze bezig zijn met andere dingen. Het is “wallpaper-music”, muzikaal behang, waar je niet zo bewust naar luistert. Maar een goede kennis van mij, die het conservatorium heeft voltooid, kan het niet hebben als ik muziek op zet als achtergrond bij een gesprek of andere activiteiten, hij luistert heel intens en iedere noot en de wijze waarop die wordt uitgevoerd, neemt hij mee, hij heeft een mening over de uitvoering en hij hoort iedere fout. Sommige mensen worden door een woord of gebeurtenis diep geraakt, tot anderen is het nauwelijks doorgedrongen. Zo zullen er in het leven van ieder van ons wel bepaalde woorden zijn die ooit tot ons gesproken zijn of bepaalde ervaringen die een diepe indruk op ons maken en ons in feite nooit meer verlaten.

Een litteken of juist een positieve blijvende indruk
Dat kunnen negatieve woorden of ervaringen zijn, zoals wanneer een kind van een van zijn ouders heeft moeten horen dat het eigenlijk niet gewenst was of wanneer het anderszins de indruk heeft opgedaan dat het er ergens niet echt mocht zijn, niet erkend en gewaardeerd werd. Zoiets kan iemand als een levenslang litteken met zich meedragen. Het kunnen echter ook positieve woorden zijn, niet perse omdat er iets bevestigends, iets hartelijks werd gezegd – al is dat natuurlijk ook weleens fijn -, maar omdat er van die woorden een stimulans en een kracht uitging die ons leven diepgaand beïnvloedde: ervaringen waardoor we onze levensroeping helder kregen, waardoor we een weg gewezen kregen, die een diepere betekenis voor ons hadden. Ik kan me zelf bijvoorbeeld nog goed herinneren dat de stokoude priester bij wie ik als kind vaker de Mis diende mij toen allerlei dingen vertelde over de situatie van het geloof en van de Kerk, zaken die vaak ver boven mijn kleine kinderpetje gingen, maar zijn zorg en liefde voor de Kerk maakten op mij een grote indruk. Ook het feit dat we als kind in de meimaand het Mariabeeld versierden en de rozenkrans baden, gaf mij iets mee, wat ik ergens in mijn hart bewaarde. En hoe vaak zetten we niet een traditie voort die we bij onze ouders hebben gezien. Zo hebben we allemaal herinneringen aan goede en gelovige dingen die ons door mensen zijn meegegeven door woorden of daden en die van invloed zijn op ons eigen leven.